عصر انفجار علم و دانش بشر را در هالهای از اطلاعات و علوم تازه غوطهور ساخته است. زمینههای تازه دانش متجلی و شکوفا شده و علوم کهنه از نو ارزیابی میگردند. در این روند، پیوسته زبان علمی نیز هر روز با واژههای جدید روبرو میشود. به عبارت دیگر، وقتی زمینههای تازه علوم شناسائی میگردند، حیطه مطالعات و بررسیهای علمی آن مشخص آن علم نامگذاری میشود. در جریان این نامگذاری پیش قراولان علم جدید کوشش به عمل میآورند تا بهترین اسم ممکن را برای شاخه جدید علم مورد بحث انتخاب نمایند. نتیجه این کوشش آن است که تعداد زیادی واژههای علمی و مناسب برای نامگذاری رشته جدید تعیین میگردد و سعی خواهد شد تا این نامها همواره متناسب با موضوع بوده بتوانند تا اندازهای موضوع مورد مطالعه در آن حیطه را مشخص کنند. گرایش روزافزون علمی و تحلیل حرکات انسان در این زمینه کاملا محسوس است. در گذشته، واژه حرکتشناسی برای توصیف مجموعه اطلاعات علمی در مورد ساختمان و عملکرد دستگاههای عضلانی - استخوانی انسان بکار برده شده است. بعدها اصول مکانیکی و مطالعه و کاربرد آنها برای حرکات انسان به عنوان جزء لاینفک حرکتشناسی به طور وسیعی پذیرفته شد. کم کم حرکتشناسی و موضوع مورد مطالعه در آن شامل کلیه جنبههای علوم مختلف که در رابطه با حرکت انسان است گردید…