اختلال شخصیت مرزی یک نوع اختلال شخصیتی است که با الگوی مداوم از تغییرات شدید در خلق، نحوه تفکر در مورد خود و دیگران، و سطح ناپایداری در روابط انسانی همراه است. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است تجربیات شدیدی از وحشت ترک شدن و تنها ماندن داشته باشند، حتی در پاسخ به وقوعهای کوچک که ممکن است برای دیگران نادیده گرفته شود.
ویژگیهای کلیدی اختلال شخصیت مرزی عبارتاند از:
1. دگرگونیهای شدید در خلق: ممکن است احساسات فرد به سرعت و بدون هشدار تغییر کند.
2. روابط ناپایدار: عشق و نفرت شدید به یک فرد به صورت ناگهانی ممکن است رخ بدهد.
3. تصویر نامشخص از خود: افراد ممکن است در مورد چه کسی هستند یا چه میخواهند باشند، احساس گمشدگی کنند.
4. کوششهای بیپایان برای جلوگیری از ترک شدن: حتی اگر این کوششها منجر به خودکشی یا تهدید به خودکشی شود.
5. رفتارهای خودزنی یا خودکشی: این موارد میتوانند به صورت تهدید یا اقدام واقعی به وجود آیند.
6. واکنشهای عصبی شدید: مانند عصبانیت شدید یا احساس وحشت ناشی از موقعیتهایی که ممکن است دیگران آن را معمولی یا نادرست معرفی کنند.
7. احساس خود کم بینی: ممکن است احساس خنثی، بدبینی یا خشم در مواقع مختلف تجربه شود.
8. احساس که زندگی پوچ یا تقریبا مثل یک فیلم است.
9. تحریکپذیری شدید و اختلال در موقعیتهای استرس زا: برخی از افراد هنگام استرس تجربیاتی از توهم یا هذیان دارند.
دلایل دقیق ایجاد اختلال شخصیت مرزی هنوز کاملا شناخته نشده اند، اما فاکتورهای ژنتیکی، بیولوژیکی، نوروشیمیایی و محیطی به احتمال زیاد نقش دارند. درمان این اختلال ممکن است شامل مشاوره، داروها و ترکیبی از هر دو باشد. درمان تحمل وحدت ضدیت (DBT) یکی از رویکردهایی است که به طور خاص برای این اختلال طراحی شده است.