صدها مطالعه در مورد تنبیه بدنی در همه رشتهها (به عنوان مثال روان شناسی، پزشکی، آموزش و پرورش) و در فرهنگها و کشورهای مختلف انجام شده است. این تحقیقات به طور پیوسته نشان دادهاند که تنبیه بدنی باعث میشود خطر درگیری کودکان با مشکلات رفتاری افزایش پیدا کند و نتایج منفی دیگری همچون مشکلات سلامت روان را تجربه کنند. گرشف و گرگان کایور (۲۰۱۶)، چندین نظریه قابل توجه و معروف در روانشناسی (به عنوان مثال نظریه یادگیری اجتماعی، نظریه سوگیری اسناد خصمانه و نظریه دلبستگی) فرایندهایی را توضیح میدهند که به موجب آن، والدین به طور فیزیکی فرزندان خود را تنبیه میکنند، احتمال وقوع پیامدهای منفی را در بر دارد؛ از جمله افزایش پرخاشگری، افزایش رفتار ضد اجتماعی و نتایج تحصیلی و شناختی ضعیف تر. (گرشف، ۲۰۰۲)
این کتاب همچنین تا حد زیادی در حوزه تحقیقات پیشگیرانه عمل میکند. در مروری بر تحقیقات پیشگیری و مداخله، انستیتوی پزشکی سه سطح مداخله را مشخص کرد: مداخلات مشخص، مداخلات انتخابی و مداخلات جهانی یا کلی (مرازک و هاگرتی، ۱۹۹۴)