این شش سخنرانی دربارهی دین طبیعی، چیزی را کندوکاو میکند که میتواند به معنای زندگی در دوران آنتروپوسین، در زمانی باشد که آنچه تاکنون دکوری برای تاریخ بوده، بازیگر اصلی میشود. آنها با سر با شخصیت پرسش برانگیز گایا رویاروی میشوند؛ یعنی با زمین که نه در قالب یک سیستم، که در قالب چیزی دریافته شود که تاریخی دارد و همه چیز را در همان ژئو تاریخ بسیج میکند. گایا طبیعت نیست، الوهیت هم نیست؛ برای رویارویی با گایای این دنیایی (سکولار) لازم است خود را از آش شله قلمکار دین و طبیعت بیرون کشیم. شکل تازهای از توانمندی و قدرت سیاسی است که باید از راه کوشش تازه شده ای، الهیات سیاسی را کندوکاو کند که از سه مفهوم: demons, theos, nomos (مردمان، خدا، قانون) ساخته شده است. تنها زمانی که چندگانگی مردمان ستیزنده برای ژئوپلیتیک تازه آنتروپوسین بازشناخته شود است که مرزهای سیارهای میتوانند در قالب مرزبندیهای سیاسی دریافته شوند و به پرسش صلح پرداخته شود.