سبد خرید شما خالی است.
«مدام می کوشم چیزی بیان ناشدنی را بیان کنم، چیزی توضیح ناپذیر را توضیح بدهم، از چیزی سخن بگویم که در استخوان ها دارم، چیزی که فقط در استخوان ها تجربه پذیر است. چه بسا این چیز در اصل همان ترسی است که گاهی درباره اش گفت وگو شد، ولی ترسی تسری یافته به همه چیز، ترس از بزرگ ترین و کوچک ترین، ترس، ترسی شدید از به زبان آوردن یک حرف. البته شاید این ترس فقط ترس نیست اشتیاق چیزی است فراتر از هرچه که موجب ترس می شود» این جمله ها را فرانتس کافکا در یکی از نامه های شخصیش نوشته است و شاید بهترین توصیفی است که می توان برای رمان محاکمه نوشت. رمانی که سال ها پس از انتشار نیز هنوز حرف های زیادی برای گفتن دارد.