هر رویکرد روان درمانی، دارای قوانین و رویه عملی خاصی است. بنابراین، REBT یک ترتیب و توالی درمانی خاص برای مداخلات مشخص میکند. (درایدن دی جزپی و نینان، ۲۰۱۰) در درمان شخص محور، به درمانگران توصیه میشود که در چارچوب مرجع داوری مراجع کار کنند؛ بنابراین متخصصان از پرسیدن سئوال منصرف میشوند، زیرا این موارد ممکن است از چارچوب مرجع داوری درمانگر ناشی شود تا مراجع. وقتی این قوانین به شکلی خشک اعمال میشوند، یک متخصص REBT توالی توصیه شده، در مواردی که شواهدی وجود دارد که نشان میدهد این توالی خوب کار نمیکند، باز مورد تأکید و اقتباس قرار میدهد. در درمان شخص محور، درمانگری که هرگز سئوال نمیپرسد خشک در نظر گرفته میشود؛ خصوصا در مواردی که پرسیدن سئوال ممکن است باعث پیشرفت درمان شود. بنابراین خشکی در روان درمانی زمانی اتفاق میافتد که متخصصان به شکلی جزمی، به قواعد مربوط به رویههای درمانی عمل میکنند و مداخلات خاصی را که اگر به طور کلی با رویکرد خاص توصیه نشود، میتوانند مفید باشند حذف میکنند.