در کشور عزیز ما در حال حاضر، بیشتر ارزیابیها توسط آزمونهای هوشی صورت میگیرد و برای بررسی و مطالعهی کودک، از دادههای به دست آمده از نتایج آزمونها استفاده میشود. اگرچه استفاده از این نوع آزمونها فواید خاص خود را دارد، اما نمیتوان ادعا کرد که این آزمونها هوش کودک را به دقت اندازه گیری میکنند؛ زیرا بسیاری از مواد آزمونهای هوشی، ارتباط مستقیمی با آموزش و یادگیری دارند. به عنوان مثال در سنجش حافظهی کلامی و عددی، چند کلمه یا عدد به کودک گفته میئشود و او باید آنها را تکرار کند و به میزان تعداد مواردی که در ذهن خود میسپارد و تکرار میکند، حافظه و میزان بهره هوشی او تعیین میشود. بیشک کودکی که قبلا تمرینهای مشابه حافظهای را انجام داده است در این آزمون موفقتر بوده و نمرهی بیشتری کسب خواهد کرد؛ در حالی که این تمرینها بیشتر مدیون آموزش و تمرینهای مشابه قبلی است و نه میزان هوش ژنتیکی کودک.