موفقیت چشم گیر گرامین بانک در بنگلادش، موجب شده است که این بنیاد خیریه، شعبه هایی در بیش از 50 کشور دنیا بر پا کند. همچنین در حال حاضر صدها موسسه خیریه در سرتاسر جهان، برای مدیریت آن بخش از فعالیت های خیریه خود که به پرداخت وام های خوداشتغالی مربوط می شود، از الگوی گرامین بانک استفاده می کنند. دکتر غلامعلی فرجادی استاد اقتصاد توسعه در مقدمه چاپ فارسی این کتاب نوشته است: به نظر می رسد که ایجاد یک نهاد مالی مشابه گرامین بانک در ایران، در صورتی که از سوی بخش غیردولتی تاسیس شده و در عین حال ایجاد برخی اصلاحات در راستای سازگاری بیشتر با ویژگی های بومی ایران را در نظر بگیرد، می تواند اثرات مثبت ارزشمندی را در کاهش فقر بر جای گذارد.
در مقدمه کتاب یونس می نویسد که در سال 1974، بنگلادش دچار یک قحطی سراسری شد. دانشگاهی که من به عنوان مدیر دانشکده اقتصاد در آنجا مشغول خدمت و تدریس بودم، در جنوب شرقی کشور و در فاصله ای بسیار دور از مرکز قحطی واقع شده بود. از این رو در اوایل، اخبار روزنامه ها در مورد گرسنگی و مرگ و میر در روستاهای دورافتادۀ شمال کشور، توجه ما را چندان به خود جلب نمی کرد. اما ناگهان در ایستگاه های راه آهن و اتوبوس پایتخت بنگلادش، یعنی شهر داکا، مردمی اسکلت گونه ظاهر شدند. چیزی نگذشت که این جمعیت اندک، تبدیل به انبوهی از مردم شد. مردم گرسنه، همه جا دیده می شدند. آن ها اغلب اوقات به گونه ای بی حرکت نشسته بودند که اگر کسی به آن ها می نگریست، نمی توانست از زنده یا مرده بودن شان مطمئن باشد. همه آن ها، مردان، زنان، و کودکان، به شکل هم درآمده بودند. افراد پیر همچون کودکان، و کودکان همچون افراد پیر به نظر می آمدند.