امروزه همه اندیشمندان به ضرورت وجودی سازمان های تربیتی و الویت آموزش و پرورش نسبت به دیگر فعالیت های اجتماعی رسیده اند.در نگاه واژه ای، آموزش و پرورش(سرمایه)یک کشور محسوب می شوند و علت به کاربردن این واژه اهمیت به سزای آموزش و پرورش را در ریشه ای کردن بنیان کشور نشان می دهد.دگرگونی در سبک زندگی ،تحولات فناوری در عرصه جهانی و مطالعه چگونگی دستیابی به آن ،کشورها را وا داشت تا به این مهم الویت دهند.سیاست گذاران به منظور هدایت درست این سرمایه ی برگشت ناپذیر به اعمال خط مشی گذاری می پردازند.نحوه و اهمیت خط مشی گذاری در هر کشور نمایان قدرت و بصیرت الویت دهی آن می باشد.که آموزش بر دو پایه (یادگیری و بالا بردن تمام ظرفیت های انسانی)معطوف می باشد و با توجه به ویژگی های کشوری، گونه ای از سیاستگذاری ،با برسی همه جانبه در عقلانیت محدود،در فراخور بازیگرانش انتخاب می شود و به اجرا در می آید.