زومتور هنرمندی اصیل، نوجو و سازش ناپذیر است که با تکیه بر وظایف ذاتی و امکانات اساسی معماری آثار زیبا و مسحورکننده ای پدید آورده و از این طریق در شناساندن و گسترش بسیاری از مفاهیم بنیادین معماری نقشی بی بدیل ایفا کرده است. زومتور همواره کوشیده است تا از به کارگیری شکل های قالبی بیان هنری و رمزگان مسلط در سبک های رایج معماری بپرهیزد و از راه تمرکز بر اصل موضوع و کار صبورانه، بناهایی بیافریند که فقط یک بنا باشند، بازنمود چیز دیگری نباشند، تجلی خالص ذات خود باشند. بنیان کار زومتور بر آفرینش «اتمسفر» استوار است. او بارها بر این نکته تأکید کرده است که یک اثر معمارانه صرفا زمانی می تواند از کیفیت های یک اثر هنری برخوردار شود که ترکیب فرم ها و محتواهایش اتمسفر غنی و پرقدرتی بیافریند که بتواند تمام حواس و نه فقط چشم آدمی را تحت تأثیر قرار دهد و حس منزلت و آزادی، صمیمیت و سرخوشی، هماهنگی و زیبایی، و اقامت در جوار چیزها را در او برانگیزد. زومتور این هدف را در تمامی آثارش دنبال می کند و برای دستیابی به آن از شیوه ای استفاده می کند که در روزگار ما خاص و کم نظیر، و البته نامتعارف است: او به هم آوایی سازمایه ها، به بساوش پذیری، جلوه و بو و کیفیت های صوتی مواد، به ریتم گام ها روی زمین، به سکوت و دمای فضا، به کیفیت آستانه ها، گذارها و مرزها، به چینش اجزا و توالی فضاها، و به بازی نور و سایه دقت می کند، و با اتکا به این عناصر ذاتی و ابزارهای اصیل، در هر بنا، اتمسفری می آفریند که تأثیری ژرف بر روان آدمی می گذارد و تجربه ی حضور او در بنا را به سرخوشی «در جهان بودن» بدل می کند. معماری اندیشی مجموعه ای است از تأملات زومتور در باب معماری؛ و یکی از زیباترین و انگیزاننده ترین کتاب هایی که یک معمار درباره ی کارش نوشته است. زومتور در این کتاب، با دقت و تیزبینی و با آمیزه ای از دانش و ذوق هنری، مهم ترین ویژگی های کار خود را مورد کاوش قرار می دهد؛ عمیق ترین تجربه های معمارانه اش را در قالب قطعه هایی جذاب و دلپذیر به تصویر می کشد؛ و یکی از ناب ترین نمونه های معماری اندیشی را خلق می کند.