تا حالا به نقش کلمه ها تو زندگی مون فکر کرده اید؟ ما به لطف کلمه هاست که می تونیم با هم حرف بزنیم و به بالاترین و دلچسب ترین احساسات انسانی مثل عشق، دوستی، همدلی، درک متقابل و حتی ابراز غم و خشم و اندوه برسیم. حرف زدن به ما کمک می کنه تا احساسات و افکار درونی مون رو ابراز کنیم. همین خیلی وقت ها کمک می کنه تا با آدم ها به یه نقطه اشتراک برسیم و به هم نزدیک تر و با هم صمیمی تر بشیم.
حرف زدن همون پروژه ای که خانم لاورن به بچه ها می ده و ازشون می خواد که هفته ای یه بار به کلاس هنرشون برن و با هم حرف بزنند. به بچه ها می گه باید حرف هایی رو بزنند که نمی تونند در حضور بزرگ ترها بزنند.
بعد هم ازشون می خواد که یکی از سخت ترین سوال های دنیا رو از خودشون بپرسند: «اگه تو دنیا بدترین اتفاق های ممکن بیفته، حاضرم به کسی کمک کنم؟ می تونم پناه کسی بشم؟»
یکی از مراحل انجام این پروژه همینه که هر کدوم از بچه ها به دوستش بگه: «من پناه تو می شم.»