کتاب حاضر در 14 فصل تدوین شده که در آغاز مبانی نظری شیوه صندلی خالی در روان درمانی را توضیح می دهد در فصول دیگر این اثر کاربرد این فنون در موارد گوناگون نظیر سوگ، تجارب آسیب زا، آزارهای جنسی، ناتوانی در تصمیم گیری، مصاحبه انگیزشی، اهمال کاری، اعتیاد، آشتی با خود، وسواس، افکاری خودکشی، و تغییر ذهنیت ها را با ذکر مثال و ظرافت های استفاده از این شیوه در هر مورد به تفصیل بیان می شود. امید است مطالعه این کتاب راهنما مورد استفاده و استقبال روان درمانگران و مشاوران قرار گیرد.
تمرکز بر جسم: تمرکز بر جسم در صندلی خالی، فنی است که به تعمیق هر چه بیشتر کمک میکند. جودیت یک (۱۹۹۵) فن تمرکز بر جسم را برای بالا کشیدن فتیله احساسی در روند طرحواره درمانی مؤثر میداند. وی از درمان جو میخواست که در حین تجربهی یک هیجان بر جسم خود متمرکز شود و بگوید که هیجان را در کدام قسمت از بدنش احساس میکند و چه تجربهای را حس میکند. سؤالاتی مانند خشم را در کجای بدنت احساس میکنی؟ چه حسی داری؟ شدت آن چقدر است؟ میتواند برای تعمیق کمک کننده باشد و…
مک کی وود و برانتلی (۲۰۰۷) نیز فن تمرکز بر جسم را برای تنظیم هیجانها توصیه میکنند. از دیدگاه آنان تمرکز بر هیجان و حسهای بدنی و توصیف آن ها، یکی از راههای کنترل هیجانهای شدید و مغلوب کننده است. ذکر جزئیاتی مانند زیر دسترسی بیمار را با هیجانات درونیاش آسانتر میسازد، مانند به من بگو غم و اندوه را در کجای بدنت احساس میکنی؟ حجم آن چه قدر است؟ سفت است یا نرم؟ چند وقت است که آنجاست؟ چه بویی دارد؟ چه شکلی است؟ چه طعمی دارد؟ و اگر زیان داشت و میتوانست حرف بزند چه میگفت؟