دیوید سداریس پر مخاطب ترین طنزنویس پانزده سال اخیر آمریکاست. تمام کتاب هایش با مقیاس های نجومی پر فروش اند. تاکنون تنها در آمریکا هشت میلیون نسخه از آثارش به فروش رسیده است. البته محبوب ترین و بهترین کتابش همین است که در دست دارید. "بالاخره یه روز قشنگ حرف می زنم" در سال ۲۰۰۰ منتشر شد. همه آن را ستودند، هم منتقدان دوستش داشتند و هم خوانندگان. سداریس برای این کتاب از طرف مجله ی تایمز، طنز نویس سال لقب گرفت. به خاطر گوش حساس و نظم و انضباط بیمارگونه ی پدرش همیشه فکر می کردند این توانایی را داشت که نوازنده ی درجه یکی بشود. خودشان «موسیقی یونانی» گوش می کردند، چیزی که فکر می کنم به عقیده ی همه ی آدم های دنیا یک ترکیب متضاد است.
کتاب حاضر مجموعه ای از مقاله ها و یادداشت های طنز دیوید سداریس نویسنده ی امریکایی است. پیمان خاکسار در مقدمه ی این کتاب درباره ی رفتن سراغ نویسنده هایی همچون سداریس و معرفی آن ها به خواننده ی فارسی زبان می نویسد: ممکن است با دیدن عناوین بعضی از کتاب هایی که ترجمه کرده ام با خودتان بگویید این نویسنده ها دیگر کیست اند؟ شاید پیش خودتان فکر کنید که خاکسار دوست دارد نویسنده های بی اهمیت و ناشناخته را از تاریک ترین کنج های ادبیات جهان پیدا کند و آثارشان را ترجمه کند. این طور نیست. این نویسنده ها مهم اند؛ شاید مهم تر و مشهورتر از کسانی که آثارشان در ایران ترجمه و خوانده می شود. در دورانی که فقط مخاطب ادبیات بودم و ترجمه نمی کردم همیشه برایم سؤال بود که چرا هیچ مترجمی سراغ این آثار نمی رود؟ شاید همین باعث شد که به ترجمه روی بیاورم و نویسنده هایی را که دوست داشتم ولی آثارشان به فارسی ترجمه نشده بود به شما معرفی کنم تا در لذت خواندن شان باهم شریک شویم. دیوید سداریس هم از همین دسته نویسندگان است.