کتاب حاضر یکی از اولین کتاب هایی است که کاربرد روان شناسی مثبت نگر را در درمان به خوبی معرفی کرده است. از ویژگی های منحصر به فرد این کتاب می توان به موارد زیر اشاره کرد: نخست، به معرفی روان شناسی مثبت نگر و اهمیت آن اشاره شده است و بسیاری از دیدگاه های زیر بنایی آن در این کتاب آمده است. دوم، این کتاب به درمانگران کمک می کند که نه تنها از کاستی ها و مشکلات بیمار فرمول بندی داشته باشند بلکه توانمندی های مراجع را نیز از جنبه های مختلف در فرمول بندی خود لحاظ کنند. سوم، معرفی مهم ترین ابزارهای سنجش در روان شناسی مثبت نگر است که نمونه هایی از آنها نیز در کتاب آورده شده است. چهارم، در یک فصل مجزا به طور مفصل به مداخلات روان شناسی مثبت نگر پرداخته شده است. و در نهایت، طرح درمان چهار مراجع بر اساس روان شناسی مثبت نگر در فصل پایانی کتاب آورده شده است.
روانشناسی مثبت نگر مطالعۀ علمی کارکردهای بهینه انسانی است و هدف آن درک بهتر و به کارگیری این عوامل در کامیابی و شکوفایی افراد و جوامع میباشد. مرور ادبیات روانشناسی مثبت نگر، بیانگر کاربردهای بالقوه این رویکرد برای طیف وسیعی از افراد و موقعیتهای مختلف است. ( لینلی و ژوزف ۲۰۰۴؛ اسنایدر و لوپز ۲۰۰۲.۲۰۰۷)
با وجود این که به نظر میرسد روانشناسی مثبت نگر در اتاق درمان زیاد مناسب نباشد، اما پژوهشهای انجام شده تا به امروز، از مفهومسازی و تکنیکهای روانشناسی مثبت نگر در ایجاد نتایج مثبت پایداری در درمان درمانجویان حمایت کرده اند. (داک وورث و همکاران ۲۰۰۵، سلیگمن و همکاران ۲۰۰۵.۲۰۰۶)
در کتاب حاضر، راهبردها و تکنیکهایی که درمانگران میتوانند در کار با درمانجویان از آنها استفاده کنند ارائه شده است.