نخستین بار در ظفرنامه شرف الدین علی یزدی (تألیف: ۸۲۸ ه. ق) پس از اشاره به پیروزی تیمور با دویست و چهل و سه مرد بر دوازده هزار نفر میخوانیم. این حکایتی است واقعی که صحتش به تواتر پیوسته و در مجلس تحریر بعضی از آن مردم که به رأی العین این احوال مشاهده کرده اند، بی مداهنه تقریر میکنند نه از قبیل لاف و گزاف، که فردوسی در شاهنامه برای سخنوری و فصاحت گستری بر بعضی مردم بسته و در نظم قصۀ یوسف - علی نبینا وعلیه الصلوة و السلام - خود معترف شده و انصاف داده.
از آنجا که در کهنترین اشارات مربوط به فردوسی قدیمیترین زندگی نامه او در چهارمقاله و منابع بعد از آن به ویژه مقدمههای شاهنامه تا اوایل قرن نهم، نامی از منظومۀ یوسف و زلیخا جزو آثار حکیم توس نیامده است، معلوم نیست شرف الدین علی یزدی برای نسبت دادن نظم قصه یوسف به فردوسی از کدام منبع استفاده کرده است؛ اما یک سال بعد از آن نیز، در مقدمه شاهنامه بایسنقری با افزودن افسانه مجعول گریختن فردوسی به بغداد و سرودن یوسف و زلیخا و تقدیم آن به خلیفۀ عباسی تکرار شده است. شادروان دکتر ریاحی، حدس زدهاند که نویسنده مقدمه شاهنامه بایسنقری هم شرف الدین علی یزدی است که افسانۀ خود را دوباره…
یادداشت آغازین
مقدمه
دیباچه/ مقدمه شاهنامه
توضیحات دیباچه / مقدمه شاهنامه
داستان جنگ مازندران
توضیحات داستان جنگ مازندران
داستان رستم و سهراب
توضیحات داستان رستم و سهراب
داستان سیاوخش
توضیحات داستان سیاوخش
منابع
معرفی برخی از مهم ترین کتاب های مربوط به فردوسی و شاهنامه