کتاب نظارت و راهنمایی آموزشی

در اواخر دهه ۱۹۲۰ اعتراض به تعیین برنامه درسی و روش تدریس به وسیله مدیران رده بالای آموزش و پرورش و تحمیل آن به معلمان بیشتر شد. تقریبا اکثر نویسندگان هدف از نظارت را، راهنمایی معلمان می پنداشتند نه بازرسی و تعیین روش های تدریس و برنامه های درسی. برای آنان، معلمان باید افرادی حرفه ای باشند و برای حرفه ای شدن به ناچار بایست به حداکثر رشد حرفه ای می رسیدند. به زعم نویسندگان، معلمان وقتی از لحاظ حرفه ای افرادی کارآمد تلقی می شدند که در جنبه های خودکاوی انتقاد از خود و خود اصلاحی، معلمانی با کفایت و شایسته بودند. (لوسیو و مک نیل ۱۹۶۹)؛

اما در عمل، شیوه های تدریس همچنان در سطوح بالاتر سلسله مراتب سازمان تعیین شده به معلمان منتقل می شد و راهنمایان آموزشی مسئول تقدیر یا توبیخ معلمان مطابق با عملکردشان بودند.

در پی تغییرات وسیع اجتماعی و اقتصادی ای که در این سال ها روی داد، به تدریج احترام به شخصیت انسان (معلم) و تشویق به مشارکت گسترده معلمان در تدوین برنامه ها و خط مشی ها بیشتر مورد تأکید قرار گرفت. مسئولیت راهنمایان آموزشی که در این زمان مشاور نامیده می شدند، این بود که محیط مناسبی برای تشریک مساعی همه کارکنان آموزشی فراهم کنند تا از این طریق هدف آنان یعنی اصلاح و پیشرفت همه کارکنان به جای صرفا معلمان تحقق یابد (وایلز ۱۹۶۷)

تحت تأثیر آثار و اندیشه های روان شناسان احترام به شخصیت انسان و رشد پویایی های گروهی به صورت ابزار سودمندی برای کار و همکاری گروهی در آمد. بر اساس این نظریه، اصلاح فرایند آموزش مسئولیت مشترک و جمعی تلقی می شد که معلم راهنمای آموزشی مدیر مدرسه دانش آموز و هر کس دیگری می توانست در آن سهیم باشد.

• مقدمات مدیریت آموزشی ~علی علاقه بند
• مبانی راهنمایی و مشاوره ~عبدالله شفیع آبادی، شکوه نوابی نژاد
• مبانی نظری و اصول مدیریت آموزشی ~علی علاقه بند
• مشاوره مدرسه (دیدگاه ها و کاربست های حرفه ای) ~تامارا دیویس، کیانوش زهراکار (مترجم)
• نظارت و راهنمایی آموزشی ~مصطفی نیکنامی
• موارد بیشتر (629)

• نظارت و راهنمایی آموزشی ~مصطفی نیکنامی