سلیگمن در نظریه اولیه خودش که شادکامی اصیل نام داشت ادعا کرده بود که ۳ عامل اصلی: هیجانات مثبت، درگیری مثبت در کارها (غرقه شدن) و معنا داشتن زندگی موجب شادکامی و در نتیجه رضایت از زندگی در افراد می شود. اما بعد از مدتی متوجه شد که گویا نظریه اش در بردارنده همه مطلب نیست، به همین دلیل چند سال را صرف پژوهش کرد و سپس نظریه شکوفایی را مطرح کرد، بر اساس این نظریه جدید شادکامی افراد تنها در سایه رسیدن آن ها به شکوفایی محقق می شود. و رسیدن به شکوفایی نیز به نوبه خود موجب به زیستی همه جانبه فرد می شود. از این ۵ عامل، ۳ عامل مربوط به نظریه شادکامی اصیل هستند، یعنی: هیجانات مثبت، غرقه شدن و معناداری زندگی و دو عامل اضافه شده عبارتند از : روابط مثبت و دستاورد یا پیشرفت (حرکت رو به جلو در زندگی).
دکتر مارتین ای. پی. سلیگمن استاد اول روانشناسی دانشگاه پنسیلوانیا، مدیر شبکه روانشناسی مثبت و رئیس سابق انجمن روانشناسی آمریکا است.