احمد بن محمد بن یعقوب معروف به مسکویه، از متفکران مسلمان قرن چهارم در حدود سال ۳۲۵ ق. در ری متولد شد. از دوران کودکی و جوانی او اطلاع چندانی در دست نیست، ولی از آنچه خود در تهذیب الاخلاق آورده، می توان دریافت که زندگی او به دو دوره مختلف تقسیم می شود. وی در کودکی و جوانی به دنبال خوشگذرانی و جمع ثروت بود، ولی در میانسالی طی یک تحول روحی به علم و تهذیب نفس روی آورده، دوره جدیدی از زندگی را آغاز کرد. او ضمن توصیه دیگران به تربیت نفس و تهذیب اخلاق، دوره اول زندگی خویش را اینگونه توصیف می کند:
کسی که در کودکی به شایستگی تربیت نشود و پدرش او را با ذکر اشعار پست و اکاذیب و نیکو جلوه دادن زشتی و لذت جویی پرورش دهد و آنگاه به دربار امیرانی راه یابد که برای این اشعار صله می دهند و با دوستانی در آمیزد که او را به لذات جسمانی فرا می خوانند و در جمع خوراک و لباس و مرکب و زینت زیاده روی کند - چنانکه برای من این گونه رخ داد از سعادت محروم شود و به خسران و شقاوت مبتلا گردد.
مسکویه آنگاه به دوران دوم حیات خویش که بر اثر تفکر و محاسبه نفس در وی دگرگونی روحی پدید می آید اشاره می کند و می گوید من در بزرگسالی، آن عادات ناپسند را با جهادی عظیم ترک کردم و نفس خویش را از آلودگی ها و زشتی ها پالایش دادم. حیات مسکویه با دوران حکومت حاکمان متعدد آل بویه معاصر بود. خاندان بویه خود اهل فضل و تدبیر بودند و دانشمندان و ادیبان و شاعران را گرامی می داشتند و برای حفظ قدرت و ثروت خویش از حضور آنان در دربار خود استقبال می کردند.