سر جیمز فریزر مردم شناس، متخصص ادبیات یونان و روم، و از متخصصان خاورمیانه ی مکتب کمبریج بود. در اواسط دهه ی 1880 یک پروژه ی پژوهشی درباره ی تاریخ ابتدایی بشر، و رابطه ی فرهنگ های باستان و فرهنگ های معاصر دنیای غیربومی را در پیش گرفت و از 1890 تا 1915 به نوشتن شاخه ی زرین پرداخت. فریزر ضمن تحقیق درباره ی منشأ آداب و اعتقادات و مناسک متعدد در جهان قدیم و در فرهنگ عامه ی جوامع غربی، به توصیف تاریخ تفکر آدمی و تا حدی تاریخ ادیان ابتدایی و مناسکی که مردمان خاطره ی آن ها را طی قرن ها حفظ کرده اند می پردازد. شاخه ی زرین یک پژوهش فرهنگی و تطبیقی وسیع در اسطوره و دین است؛ کتابی است دوران ساز که می خواهد وجه مشترک تقریبآ همه ی ادیان ابتدایی را با هم ــ و با ادیان مدرن چون مسیحیت ــ نشان دهد. نهاده ی اصلیِ کتاب این است که همه ی ادیان، در اصل، آیین های باروری بوده اند، متمرکز بر گرد پرستش و قربانی کردنِ ادواریِ فرمان روای مقدس که تجسد خدایی میرنده و زنده شونده، الوهیتی خورشیدی، بود و به وصلتی رمزی با الهه ی زمین تن در می داد و هنگام خرمن می مرد و به وقت بهار تجسد دوباره می یافت. فریزر مدعی است که این افسانه عصاره ی تقریبآ همه ی اساطیر عالم است. ارزش و اهمیت ادبی شاخه ی زرین نیز چشمگیر است. ییتس، جویس، لارنس، الیوت، رابرت گریوز، ویندام لوئیس، پاوند و جوزف کمپل از جمله ی نویسندگان و هنرمندانی هستند که از شاخه ی زرین سخت تأثیر گرفته اند.