عامل مدت زمان نقش قاطعى در کاربردهاى جمال شناختى رنگ در سینما ایفا می کند. در فیلم، کارگردان باید ترتیب و مدت زمان تصویر رنگى را با دقت فراوان مورد توجه قرار دهد. رنگى که به مدتى بیش از حد طولانى نمایش داده شود قوّتش را از کف می دهد؛ و به طریق اولى رنگى هم که فقط مدت بیش از حد کوتاهى روى پرده بماند دیگر تأثیرى ندارد. در سرگیجه (1958، هیچکاک) زنجیره ویژه یى از رنگ می بینیم. در بخش هاى اولیه فیلم، صحنه هاى خارجى غالباً رنگ هاى سبز و آبى و صحنه هاى داخلى رنگ هاى قهوه یى و نارنجى و زرد دارند. نزدیک به آخر فیلم، وقتى اسکاتى (جیمز استیوارت) در توهم آرزومندان هاش جودى را تبدیل به مادلین کرده است (که هر دو نقش را کیم نوواک بازى می کند) این شگرد صورىِ استفاده از رنگ ها وارونه می شود، که حکایت از دیگرگونى برداشت اسکاتى از دنیا دارد. در صحنه اى که جودى را در آغوش می گیرد، صحنه با علامت نئون سبز رنگى روشن می شود و به این ترتیب نور صحنه هاى داخلى به نورى تغییر می یابد که پیشتر مشخصه صحنه هاى خارجى بود.