سبد خرید شما خالی است.
دلم می خواست یه تیکه زمین داشتیم پونصد متر. یه جای باصفایی که آدم واقعاً طبیعتو اونجا حس کنه. بعدش ... دویست مترشو با سلیقه ی خودمون ساختمون می کردیم؛ یه ساختمونی که پر از پنجره باشه. با شیشه های رنگی که بوی درخت بده، بوی آفتاب بده. بعد بقیه ی زمینمونم گلکاری می کردیم، گلای مریم و اطلسی. یه جوی آبم از میون گلا رد می شد. خیلی خوبه، نه؟