کتاب به اندازه یک نقطه (داستان بلند)

داستان مستند در میان گونه های متعدد داستان نویسی در ایران، جدای از این که در میان نویسندگان گونه ای مهجور مانده است، کمابیش کمتر نیز ذائقه مخاطبان ایرانی با آن آشنا شده است؛ تا جایی که حتی مترجمان ایران نیز در سال های گذشته کمتر تمایلی به انتشار این دست از آثار داشته اند. با این وجود با گذر زمان و خلق موقعیت های تازه زیستی در میان جوامع شهری، لزوم نگارش و تعریف داستان مستند و نیز نیازسنجی مخاطبان از مواجهه با چنین آثار حاکی از علاقه مندی به آن ها است و شاید بشود گفت که جامعه اسیر در چنبره اطلاعات و اخبار، شهروند خود را بیش از هر چیز مستند و نیازمند مواجهه با حقیقت بار آورده و به همین دلیل او نیز در دل داستان بیش از تخیل نویسنده به دنبال استناداتی است که بتواند نسبت میان دنیای او با واقعیت را فراهم سازد.

داستان بلند به اندازه یک نقطه نوشته ژیلا تقی زاده داستان نویس معاصر نیز از همین عنصر برای مواجهه با مخاطب خود استفاده می کند. تقی زاده در ابتدای داستان خود، بیماری تازه مکشوف و لاعلاجش را به مخاطب معرفی می کند؛ شرحی مختصر از چگونگی آشنایی کاراکتر با این بیماری ارائه و آن را جزئی از شخصیت وی قرار می دهد که با واسطه آن در تمام طول داستان نوع رابطه وی با سایر افراد و شخصیت های داستان را به واسطه این بیماری تعریف می کند و جدای از این بستری را نیز برای معرفی تیپ های شخصیتی خود و نیز درک کنش و واکنش های آنان در مواجهه با همدیگر را فراهم می سازد.

تقی زاده در مقام نویسنده، با بهره گیری از تجربه داستان نویسی خود، اثری خلق کرده که تعلیق و کشش داستانی مناسب را داراست و برپایه شناخت از تفکر مخاطب نوشته شده است. در شرایطی که جامعه مخاطب داستان نویسنده روزانه با اخبار متعددی درباره بیماری های شایع شده در جامعه روبرو است، او هوشمندانه این موضوع را محور داستان خود قرار داده و خودش را با بدنه فکری مخاطبش به صورت عام همراه کرده است. در کنار این مسئله تقی زاده خود سابقه مواجهه با بیماری و حس موقعیت هایی که راوی داستان با آن مواجهه شده را به صورت واقعی داشته و به همین اعتبار است که او توانسته با حسی واقعی و حقیقی به توصیف صحنه ها، حالت ها، درونیات و هر آن چیزی بنشیند که بر پایه ابتلاء به بیماری در زندگی فرد شکل گرفته و مهم تر از آن ها، رابطه وی با جامعه پیرامونشان تعیین می کند.

تقی زاده از نویسندگان و فعالان ادبی پرکار معاصر، نقاش و داستان نویسی است که سال ها در زمینه های مختلف هنری چون گرافیک، تصویرگری کتاب کودک، نمایشنامه نویسی برای رادیو، طراحی عروسک و صحنه نمایشی فعالیت کرده است.

او سال ها است یک نشست ادبی به نام نویسان را برگزار می کند که کارگاهی است برای خوانش و نقد و بررسی داستان های کوتاهِ تجربی. او بارها داور مسابقات ادبی تجربی بوده است.

• چشم هایش ~بزرگ علوی
• نور زمستانی ~امید رضائی
• من او ~رضا امیرخانی
• بی آتشی ~امید رضائی
• بار دیگر شهری که دوست می داشتم ~نادر ابراهیمی
• موارد بیشتر (22915)