ایران در جنگ جهانی اول اعلام بی طرفی کرد اما به رغم این بی طرفی، صحنه درگیری های قوای روسیه، عثمانی و بریتانیا شد. جنگ، تأثیر مستقیم و مخربی بر اقتصاد ایران داشت. ارتش های متخاصم، محصولات کشاورزی، دامی و خود دام ها را مصادره می کردند، شبکه آبیاری ویران شد، دهقانان را به زور به جاده سازی و سایر بیگاری های نظامی وا می داشتند و روستاها از سکنه خالی گردید، ایران حتی تا سال ۱۹۲۵م/۱۳۰۴ش به سطح تولید کشاورزی ماقبل جنگ برنگشت. توسعه صنعتی دستخوش وقفه شد اما داد و ستد و پیشه وری در سطح محلی باقی ماند. شهرهای کشور با تورم دست به گریبان بودند. واردات بر صادرات پیشی گرفت (اما حجم هر دو، نسبت به سابق کاهش یافت). در شمال نیز جابه جایی تجارت وضعیت بدی به وجود آورده بود. اوج مشکلات، زمستان ۱۹۱۸-۱۹۱۹م/۱۲۹۷ش بود که قحطی شدیدی بروز کرد که علت آن، پایان یافتن مازاد بر اثر جنگ و مشکلات توزیع و احتکار محلی بود. بنا به برآوردها، تلفات انسانی ناشی از قحطی بین یکصد هزار نفر تا ۲ میلیون نفر بوده است.