در این مجموعه پنج داستان کوتاه به همراه دو مقاله از نویسنده فراهم آمده است. در کتاب درباره ی "ناخمن" قهرمان این داستان ها تصریح گردیده: "ناخمن مثل خود نویسنده، استاد دانشگاه است؛ یهودی است و پدر و مادرش، مهاجران لهستانی؛ بعضی خاطرات مایکلز (نویسنده) را که این جا و آن جا در مقاله هایش تعریف کرده، می شود عیناً در داستان ها دید. ناخمن که اصل عبری آن نحمان (به آرامش رسیده) می شود، استاد ریاضیات است. او در یقینی ترین علوم، استاد است، اما آرامشی که ناخمن در پایان داستان هایش به آن می رسد به خاطر این یقیین نیست. برعکس به خاطر گم شدگی است و حیرانی. راوی در آخر داستان "ناخمن در مسابقه ی اسب دوانی" می گوید: این احساس آن قدر بد نیست، "احساس گم شدگی" در مقاله ی "درآمدی بر زندگی در داستان"، نویسنده مضامینی را بازگو کرده که دغدغه ی داستان هایش بوده اند؛ زن ها و مردهایی که با هم یا بی هم نمی توانند زندگی کنند. در این مقاله گاه رازآمیز بودن و گاه جنبه های هرزه نگارانه ی عشق را مطرح ساخته است. وی در مقاله ی دوم (شخصی و فردی) نیز می گوید: "یکی از مشکلات بزرگ من هنگام نوشتن از خودم، این است که چه طور فقط و فقط از خودم ننویسم. من به هنگام نوشتن از خودم درمی یابم که بیشتر به ارزش بیانی فرم و ارتباط آن با جنبه ی شخصی علاقه مندم تا به رازگشایی های خاص از زندگی فردی ام".