ظهر سى ام آوریل سال 1975، ستونى از تانکهاى تحت فرمان نیروهاى ویتنام شمالى دروازه هاى کاخ ریاست جمهورى ویتنام جنوبى را در سایگون فرو ریختند و وارد محوطه کاخ شدند. رهبر ویتنام جنوبى طى پیامى تسلیم بى قید و شرط خود را اعلام کرد. تسلیم ویتنام جنوبى در برابر ویتنام شمالى در سال 1975، پس از دو هزار سال درگیرى هاى خارجى و داخلى براى تعیین سرنوشت کشور، نقطه عطف بزرگى بود. درخلال قرون متمادى، مردم ویتنام براى راندن متجاوزان گوناگون خارجى ظفرمندانه دست به دست همدیگر داده، اما در این راه بارها و بارها نیز به قهقراى جنگهاى تداخلى افتاده بودند. آن گونه که در تاریخ ثبت شده، ویتنام نخستین بار در سال 111 قبل از میلاد توسط امپراتورى چین تسخیر شد. تا چند هزار سال بعد از این تاریخ، ویتنام حکم یکى از استانهاى چین را داشت. ویتنامى ها به چینى ها به دیده تحسین مى نگریستند و بخش اعظم فرهنگ چین را در فرهنگ خود ادغام کرده بودند، اما در عین حال سوداى استقلال نیز داشتند. در سال 938 ویتنامى ها براى مطالبه استقلالشان به قدر کفایت نیرو بسیج کرده بودند. نیروهاى تحت فرمان ژنرال نِگو چوین چینى ها را در نبردى در شمال ویتنام، نزدیک هایفونگِ امروزى، شکست داد. قبل از جنگ، سربازان ژنرال نِگو چویندر بسترِ رودى پُر جزر و مد در باچ دانگ دیرکهاى نوک فلزى فرو کردند. با بالا آمدن سطح آب، وقتى دیرکها زیر آب بودند و دیده نمى شدند، ویتنامى ها قایقهاى چینی را با ترفند به صحنه کارزار کشیدند. با پایین رفتن آب، قایقهاى چینى در میان دیرکها به دام افتادند و به سهولت توسط ویتنامی ها نابود شدند.