از دیدگاه روانشناسی اجتماعی، پرخاشگری به نوع خاصی از رفتار اجتماعی گفته میشود که از سوی اجتماع شکل میگیرد ولی پس از شکل گیری، همان اجتماع و ساکنان آن را تحت تأثیر قرار میدهد. بنابراین در بحث از نمودهای پرخاشگری، باید بر رفتار پرخاشگرانهای تأکید کرد که در ارتباط اجتماعی میان افراد و یا گروهها صورت میپذیرد. به عبارت دیگر، اشکال دیگر پرخاشگری مثل رفتارهای خودمخر ب، انواع پرخاشگری ناشی از آسیبشناسی روانی یا رفتار مخرب در قبال اشیاء، در این کتاب مورد توجه خاص قرار نمیگیرند. همچنین در تبیین بروز رفتار پرخاشگرانه، کانون توجه بر عوامل اجتماعی، مانند تجربههای اجتماعی شدن متغیرهای موقعیتی و پردازش اطلاعات اجتماعی و تعامل آنها با خصوصیات فردی خواهد بود و بر دیگر عوامل سبب ساز مانند فرایندهای هورمونی و نوروفیزیولوژیکی کمتر تأکید خواهد شد؛ نه به این دلیل که ارتباط کمتری با موضوع دارند، بلکه به این علت که تأکید آنها بر عوامل تعیین کننده غیر اجتماعی پرخاشگری است. با این همه، این عوامل در دیگر بررسیهای اخیر به طور مبسوط مورد بحث قرار گرفتهاند. (مثلا، باند لادر، و داسیلویرا، ۱۹۹۷؛ رنفر، ۱۹۹۷)