برگردان کتاب نیکلاس تورنیک درباره استعاره در روان درمانی به فارسی، کاری بهنگام و ضروری بود؛ زمانی که اقبال چشمگیر مراجعینی را در کلینیک - و امروزه در فضای مجازی - میبینیم که برای یاری گرفتن و حل مسائل ذهنی، رفتاری و بین فردی خود، خواهان رویکردهای مختلف روان درمانی و روانکاوی هستند و روانپزشکان و روانشناسان بسیاری به کار بالینی روان درمانی روی آورده اند.
پیش از آن که انقلاب دیجیتالی، عصر کامپیوتر و بالاخره فضای مجازی آغاز شود، انسان همواره با جهانی مجازی زندگی میکرده است. در حقیقت ما با جهانی مجازی احاطه شده و بیشتر با زبانی مجازی میاندیشیم و با هم سخن میگوییم. حتی پیش از آن که افلاطون تلاش کند با تمثیل غار خود، تمیز بین ذهنیت مردمان نشسته در تیرگی درون غار را با مردمان ایستاده زیر روشنایی نور خورشید در بیرون غار برایمان باز نماید چنین بوده است. حقیقت مردمانی بسته به زنجیر درون غار که تنها میتوانستند سایههای خود و دیگران را به خاطر آتشی که پشت آنها افروخته شده بود، بر دیواره غار ببینند، در قیاس با هنگامی که مردمان در بیرون غار میتوانستند واقعیتها و نه فقط سایهها را در روشنائی آفتاب تجربه کنند، فراتر پیش از آن که پیدایش را در این جهان ببینیم. مردمان از آغاز، گویی همواره زندگی درون غار را ایمنتر یافته بودند تا بیرون آمدن از غار و روبرو شدن با واقعیتهای تهدید کننده و مهار ناپذیری که در پرتو نور خورشید میتوانستند ببینند. گرچه در روند پیدایش تمدن و همزمان با آن مردمان تلاش داشتند هر چه بیشتر واقعیتها را از رویاها تمیز دهند و همواره در جستجوی حقیقت و واقعیت بوده اند. مردم با زبانی که با یکدیگر سخن میگویند - با هر زبانی - در حقیقت در عین انتقال اندیشهها و احساسهای خود به دیگری آنچه را که باز میگویند از واقعیت فاصله دارد، گرچه با اندیشه و زبان در پی یافتن یا اثبات حقیقت اند، زبان پر از عناصر مجازی است. سرشار از استعاره مجاز، مرسل، نماد، قیاس، تشبیه، کنایه، مثل و ضرب المثل و تمثیل و گونههای دیگری از مجازها، اسطوره ها، اندیشههای خرافی و باورهای غیر واقعی دیگری است که به زندگی آنها معنا میدهد. در حقیقت عناصر مجازی در زبانها نقش بسیار مهمی در زندگی انسان و جهان بینی وی دارد.