سبد خرید شما خالی است.
برشت، به تمامی دوره های تئاتری پیش از خود، از ابتدای تاریخ ( کلاسیک، نئوکلاسیک، رمانتیک) نام تئاتر دراماتیک می دهد و از آن ها به "تئاتر دراماتیک: دشمن سرسخت من" تعبیر می کند و می گوید "این نوع نمایش عواطف را به زنجیر می کشد تا توهمی از واقعیت ایجاد کند، اما من تصاویری از واقعیت می گیرم و آن ها را کنار هم می گذارم تا عواطف را ایجاد کنند." او همچنین معتقد است که تئاتر دراماتیک با تجمل در صحنه پردازی و پیرایه های داستانی متن، تمرکز تماشاگر بر محتوا را زایل می کند.