نقاشی خودانگیخته، بازی ترسیمی و لذت بخش کودک است. در واقع، نقاشی به نوعی دیگر زبان کودک است. با نگاهی دقیق به نقاشی کودک، هم رشد شناختی و هم دنیای عاطفی و هیجانی او کمابیش قابل تشخیص است. افزون بر این ها والدین، مربیان و درمان گران از طریق نقاشی بهتر می توانند با کودک ارتباط برقرار کنند و لایه درونی ذهن و دل او را بکاوند. از همین روی، آزمون های ترسیم آدمک، خانواده و معانی رنگ ها در نقاشی کودکان مورد توجه قرار گرفته است. نویسنده در این اثر شناخت نقاشی کودک، تأثیر نقاشی بر رشد شخصیت، نقاشی و خلاقیت و نقاشی درمانی را مورد بررسی قرار داده است.
تأثیر نقاشی درمانی در درمان کودکان بیمار بسیار مورد توجه قرار گرفته است. هنر درمانی در پیوند ساختاری با اصول بنیادین وحدت روان و جسم فرآیندی پویا برای بیان مؤثر احساسات و کمک به کودک بیمار، به منظور تجربه کردن احساس چیرگی آرامش درونی و تمرکز بر قوای روانی است. نقاشی، پل ارتباطی طبیعی و غریزی در جهت ایجاد رابطه با کودک است. نقاشی به او این امکان را میدهد تا به صورت خود انگیخته و خالص احساس خود را تصویر نماید. فرآیند خلق یک اثر هنری همچون نقاشی در پیوند با نظریههای علم روانکاوی، یاریگر کودکانی است که از بیماریهای حاد اختلالات روانی و تروما رنج میبرند. کاربرد نقاشی در درمان تعمیم طبیعی به کارگیری هنر درمانی در روان پزشکی است. ویژگیهای بنیادین فرآیند خلاقانه که به توانمندسازی روانی کودک میانجامد، عموما عاملی متوازن کننده را در مسیر درمان فراهم میآورد. شرکت در فعالیتی خلاقانه در محیط درمانی؛ موجب بازسازی حس امید عزت نفس استقلال مهارت فردی و بروز شایستگی در کودک میشود و فرصتی مغتنم را برای بیان اطمینان بخش احساساتش به وجود میآورد. نقاشی استعداد فردی را شکوفا میسازد و به کودک شکیبایی در راه رسیدن به هدف را میآموزد و باعث پایداری ذهنی و روانی او میشود.