این کتاب برنده جوایز «گونار میدال» در سال 2003 و «لئونتیف برای پیشبرد مرزهای تفکر اقتصادی» در سال 2005 شده است. در سرآغاز کتاب از مترجمان می خوانیم: «این کتاب در مقابل کتاب «جهان مسطح است» توماس فریدمن و آثار مشابه اقتصاددانان نولیبرال نوشته شده که توصیه ها و نسخه های پیشنهادی شان به کشورهای در حال توسعه در اغلب موارد به فاجعه انجامیده است. آنان تأکید دارند که فقط با سرمایه داری بی مهار و تجارت جهانی کاملا آزاد کشورهای توسعه یافته می توانند از تنگدستی رهایی یابند. این کتاب خلاف آن را می گوید.»
هاجون چنگ، در مقام نویسنده در این کتاب نمونه های متعددی از کشورهای صنعتی بزرگ جهان امروز یا صنایع موفق و غول آسای امریکایی، ژاپنی و اروپایی را مثال می آورد که همگی در گذشته های دور و نزدیک، سیاست ها و روش هایی را برای دستیابی به رشد و توسعه اتخاذ کرده اند که هیچ یک باب میل نئولیبرال های امروزی نبوده اند. نویسنده در نه فصل کتاب خود می کوشد تاریخچه واقعی سرمایه داری و جهانی سازی را روایت کند و با حمله به باورهای نادرست درباره توسعه، مطالب جدیدی را به مخاطب ارائه دهد.