سرمایهگذاری در شرکتهای وابسته به گونهای متفاوت از سرمایهگذاری در شرکتهای فرعی ارائه میشود. با توجه به بکارگیری روش ارزش ویژه شرکتهای وابسته به طریقی متفاوت از شرکتهای فرعی در صورتهای مالی منعکس میشوند، از این رو، اطلاعات شرکتهای وابسته نباید به صورت کامل و همانند رویهای که برای شرکتهای فرعی اعمال میشود، در صورتهای مالی تلفیقی درج شود؛ در عوض شرکتهای وابسته به عنوان سرمایهگذاری در شرکتهای وابسته ارائه میشوند و متعاقبا با در نظر گرفتن ارزش دفتری آنها به عنوان داراییهای مالی ثبت میشوند. تمامی آثار ناشی از بکارگیری روش ارزش ویژه در مبلغ دفتری این سرمایه گذاریها درج میشود. بکارگیری روش ارزش ویژه با عنوان تلفیق یک سطری نیز شناخته میشود. ارائه این نوع سرمایه گذاریها با توجه به هدف سرمایهگذاری در شرکتهای وابسته به عنوان داراییهای غیر جاری الزامی است. تنها در صورتی میتوان سرمایه گذاریهای مزبور را به عنوان داراییهای جاری ارائه کرد که شرکت وابسته به عنوان نگهداری شده برای فروش طبقهبندی شده باشد.
با توجه به تلفیق یک سطری سرمایهگذاری در شرکتهای وابسته در صورتهای مالی جداگانه واحد تجاری اصلی و در صورتهای مالی تلفیقی گروه تنها به عنوان یکی از اقلام اصلی مندرج در صورت وضعیت مالی ارائه میشود. با این وجود برای ثبت منافع در شرکتهای وابسته در صورتهای مالی جداگانه و تلفیقی از الزامات حسابداری متفاوتی استفاده میشود؛ به نحوی که مبلغ دفتری مربوط به این منافع نیز به گونهای متفاوت در صورتهای مالی جداگانه و تلفیقی ثبت میشود. انجام این امر مستلزم وجود دیدگاهها و بررسیهای جداگانه در مورد شرکتهای وابسته است.
در بند ۴۴ استاندارد بین المللی حسابداری ۲۸ و نیز بند ۱۰ استاندارد بین المللی حسابداری، ۲۷ چگونگی حسابداری سرمایه گذاریها در شرکتهای وابسته در صورتهای مالی جداگانه توضیح داده شده است. با توجه به گزینههای موجود سرمایهگذاری در شرکت وابسته میتواند به بهای تمام شده یا مطابق با الزامات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی شناسایی شود. از این رویه برای شناسایی انواع سرمایه گذاریها استفاده میشود.
چنانچه شناسایی به بهای تمام شده باشد میبایست تمام هزینههای مربوط به تحصیل سرمایهگذاری در شرکتهای وابسته لحاظ شود. این هزینهها شامل قیمت خرید و همچنین هرگونه هزینه مربوط به تحصیل است.