سبد خرید شما خالی است.
کتاب یادداشت های روزانه نیما اثر عبدالرضا رضایی نیا نوشته های دهۀ پایانی عمر نیماست؛ یک ماه مانده به سفر ابدی نیما در 62 سالگی. با این وصف، بی شک فصل الخطاب همۀ حرف و حدیث هایی است که دیگران دربارۀ شعر و شخصیت و عقاید نیما ساخته و پرداخته اند.
غربت، تقدیر مشترک شاعران است؛ اما نیما از غریب ترین شاعران قرن ماست؛ آیینه دار غربت ها و غرابت های بی انقطاع تا پایان عمر، نه تنها در شعر، در زندگی رازگونه اش، که سرشار از آوارگی و تلخی و تنهایی و شگفتی هاست. نشان تام و تمام غربت بزرگ نیما همین که دست کم تا سال 1369، یعنی سه دهه پس از درگذشت او، که یادداشت های روزانه اش برای نخستین بار به چاپ می رسد، بسیاری بر این گمان بوده اند که زندگی و شعر نیما را باید در دایره ای تنگ از تحزب ها و تعصب های مارکسیستی و توده ای تأویل کرد.