شادی، اندوه، خشم، ترس، تعجب و انزجار حالت های عاطفی هستند که همه ما در شرایط مختلف آن ها را تجربه می کنیم. این احساسات که بدون واسطه در درون ما بروز یافته و در رفتار یا حالات چهره ما جلوه گر می شوند، علاوه بر آنکه در زندگی و کارکرد ما نقش اساسی دارند، یکی از مؤلفه های اصلی ارتباط اجتماعی را تشکیل می دهند. هیجان ها به ارتباط بین فردی غنا بخشیده و درک متقابل را آسان تر می سازند. به طور کلی هیجانات یک پدیده اجتماعی است که در ارتباط با سایر مردم بروز پیدا می کند، حتی در مواردی که عامل مولد هیجان ما ناشی از رؤیاها باشد؛ زیرا این مورد نیز در ارتباط با سایرین و اثری است که احتمالاً بر ما گذاشته اند. وقتی به طور مستقیم یا غیرمستقیم با افراد ارتباط برقرار می کنیم، سلسله ای از هیجان ها به طور مداوم در ما ظهور می یابد و تظاهرات هیجانی ما در برخورد با شخصی که با او در ارتباط هستیم، عامل تحریکی برای وی ایجاد می کند و طرف مقابل نیز به نوبه خود با واکنشی که نشان می دهد، محرکی برای ما به شمار می آید. اما برخی هیجان ها مثل ترس، اضطراب، عصبانیت، اندوه یا خجالت در عین حال که طبیعی و ضروری هستند، اگر به درستی با آن ها برخورد نشود، ممکن است منجر به شکل گیری رفتارهایی گردند که دردسرها و مشکلات متعدد و پیچیده تری را به همراه داشته باشند.