علم مدیریت فازی، به کارگیری علم مدیریت کلاسیک در محیط فازی است. در علم مدیریت کلاسیک، با استفاده از شیوه های عقلایی و سیستماتیک به تحلیل مسائل مدیریتی پرداخته می شود و با ارائه مدل های کمی، مدیران را در تصمیم گیری ها یاری می دهد. از این رو بر داده های دقیق و قطعی استوار است و لذا در این روش ها داده های مبهم و فازی جایگاهی در مدلسازی ندارند. با استفاده از علم مدیریت فازی، روش های علم مدیریت کلاسیک در محیط فازی به کار گرفته می شوند و می توان آن را در وظایف متعدد مدیریتی از جمله تصمیم گیری، سیاستگذاری و برنامه ریزی مورد استفاده قرار داد. علم مدیریت فازی می تواند مدل هایی را طراحی نماید که نظیر انسان، از توانایی پردازش اطلاعات کیفی به صورت هوشمند برخوردار باشد. بنابراین علم مدیریت فازی، ضمن ایجاد انعطاف پذیری در مدل، داده هایی نظیر دانش، تجربه و قضاوت انسانی را در مدل وارد کرده و پاسخ هایی کاملا کاربردی ارائه می دهد.