کتاب حاضر در سه بخش و دوازده فصل تنظیم شده است. بخش اول شامل کلیات و مفاهیم اولیه ای چون جامعه شناسی و اهداف آن، جامعه و انواع آن، پدیده های اجتماعی و اشکال آن است. در بخش دوم درباره ی مفاهیم و اصطلاحات جامعه شناسی هم چون فرهنگ، ارزش ها و هنجارهای اجتماعی، نقش و پایگاه و تحرک اجتماعی و سایر واژگان بحث شده و بخش سوم حاوی تاریخچه ی مختصری از پیدایش دانش جامعه شناسی بوده و هم چنین به تفاوت های علم و فلسفه نیز اشاره شده است.
معروف است که جامعه شناسی، تاریخی کوتاه و ماقبل تاریخی بس طولانی دارد. در واقع از یک نقطه نظر، جامعهشناسی تاریخ شروع یا سرآغاز مشخصی ندارد؛ چون همیشه و در هر زمان که انسانها با نگاهی فلسفی یا اجتماعی به رابطه متقابل خود با دیگران و با محیط پیرامون اندیشیده اند، در عمل از ماده اصلی و اولیة علم جامعهشناسی یعنی امور وقایع، مسائل یا پدیدههای اجتماعی استفاده کرده اند. پرسشهایی از این دست که چرا افراد اعتقاد دینی مییابند و خدای خاصی را پرستش میکنند؟ چرا عدهای دچار فقر و محرومیت و برخی غرق در ثروت و بینیازی هستند؟ چرا دستهای از انسانها حاکماند و بسیاری دیگر محکوم و رعیت؟ چرا عدهای در جامعه، مجرم، جنایتکار و مستحق مجازات میشوند و برخی خوشنام و مورد اقبال و احترام اجتماع پیرامون خود قرار میگیرند؟ علت جنگ و صلح بین جوامع بشری چیست؟ و هزاران سؤال دیگر، همه برخاسته از اندیشۀ اجتماعی انسانها بوده؛ به گونهای که به تدریج عده خاصی از هوشمندان بشری برای اصلاح امور و سازمانهای اجتماعی جامعۀ خود درصدد نظریهپردازی در باب این موضوعات برآمدند. بنابراین میتوان گفت تفکرات دقیق پیرامون حل مشکلات عینی مردم همان اندازه قدمت دارند که زندگی اجتماعی بشر دارد. از این دیدگاه و با توجه به اینکه مسئلۀ مورد مطالعه در هر عصر مسئلهای اجتماعی بوده است، جامعهشناسی از آغاز حیات جامعه آغاز میشود؛ چرا که گردآوری اطلاعاتی درباره امور اجتماعی و ارائه تحلیلهایی در باب مسائل جامعه در تمام اعصار تاریخ برای کارگزاران جامعه روشنفکران و مصلحان اجتماعی حائز اهمیت بوده است.