سبد خرید شما خالی است.
آقا بزرگ علوی، از جمله ی چهره های موفق ادبی سال های ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۲ش است. او از یک سو، جزو گروه آرمانگرای ۵۳ نفر به رهبری دکتر تقی ارانی بود. در نتیجه یکی از فعالان حوزه ی سیاست در ایران، عصر رضا شاهی و محمدرضا شاهی و حتا بعد از انقلاب ۱۳۵۷ش. به شمار می آید و از دیگر سو جزو گروه "ربعه" و یکی از یاران نزدیک هدایت و از جمله آغازگران داستان نویسی مدرن و پیشگام ادبیات زندان بود که بعدها در «از رنجی که می بریم» جلال آل احمد و چند داستان "آذر، ماه آخر پاییز" ابراهیم گلستان ادامه یافت. این کتاب، اولین کتابی است که به صورت اختصاصی به بررسی داستان های بزرگ علوی می پردازد.