پیشگیری از جرم نخستین گام برای تحقق عدالت کیفری است و اطفال به اقتضای ویژگی های خاصی که دارند امکان بزه دیده واقع شدن آنهانسبت به بزرگسالان درفضای سایبر بیشتر است. پیش گیری وضعی به عنوان یکی از روش های پیشگیری به مجموعه ای از تدابیر اطلاق می شود که کاهش و حذف موقعیت ها و فرصت های ارتکاب جرم را سرلوحه اقدامات خود قرار داده است. پیشگیری وضعی خودبا موانع و چالش هایی همراه است که کارایی آن را کمرنگ می کند، که دراین مقاله افزون بر چالش های حقوق بشری، محدودیت هایی هم چون تحمیل هزینه و ایجاد مسولیت برای بزه دیدگان، ایجاد ترس و اضطراب برای اطفال ناشی از مشکلات اجرای راهکارهای پیشگیری وضعی، جابه جایی جرم، محدودیت های فنی پیشگیری وضعی از جرایم سایبر بر علیه اطفال بیان شده است و به عنوان نتیجه راهکاری هایی تحت عنوان تقویت ابعاد مثبت پیشگیری وضعی از طریق برنامه های مطالعه شده، و به حداقل رساندن ابعاد منفی این نوع پیشگیری از طریق اجرای صحیح تدابیر محدود کننده است تا بدین وسیله ایراد های جرم شناختی و چالش های حقوق بشری آن به حداقل برسد.