اعضای سازمان جهانی تجارت در 31 ژوئیه 2004 در مورد شرایط برقراری چارچوب مذاکرات کشاورزی به توافق رسیدند. این مذاکرات عمدتا شامل موضوعات جدید در حیطه کشاورزی و بحث و تبادل نظر در ارتباط با کاهش تعهدات در هر یک از موارد مندرج در موافقتنامه کشاورزی (دسترسی به بازار، حمایت داخلی و رقابتهای صادراتی) می شد. یکی از موارد مهم توافق شده در بسته ژوئیه 2004، مقررات مربوط به کالاهای خاص و مکانیزم حفاظتی ویژه برای کشورهای در حال توسعه بود زیرا رفتار متفاوت و ترجیح آمیز با کشورهای در حال توسعه یکی از اجزای اصلی مذاکرات دور دوحه است. محصولاتی که به عنوان محصولات خاص معرفی می شوند با هدف ایجاد رفتار ترجیح آمیز یکی از شروط تعهدات دسترسی به بازار به حساب می آیند. مقررات مربوط به مکانیزم حفاظتی ویژه به عنوان ابزاری برای کشورهای در حال توسعه به منظور حمایت از تولیدکنندگان داخلی در برابر هجوم ناگهانی واردات و کاهش شدید قیمتهای جهانی به شمار می آید. نیاز کشورهای در حال توسعه به این ابزارها و مقررات، بر پایه نیاز آنها به تامین امنیت غذایی، امنیت معیشتی و توسعه روستایی بنا شده است. در این چارچوب در ارتباط با این دو مقوله هنوز مسائلی حل نشده باقی مانده که شامل چگونگی حمایت از محصولات در این شرایط می شود. اما نیاز کشورهای در حال توسعه به امنیت غذایی و معیشتی به اندازه توسعه روستایی به عنوان اساسی برای بکارگیری ابزارهای فوق مورد توافق قرار گرفته است و هم اکنون چالش اصلی در میان اعضای سازمان بر سر تعیین معیارهای مربوط به شناسایی این محصولات و تعیین حدود رفتار ترجیح آمیز با آنهاست.