جهان امروز در اثر ظهور تکنولوژی های نوین به دهکده جهانی مبدل شده که از شاخصه های آن کم شدن فواصل و تسریع در ارتباطات به خصوص در عرصه تجارت جهانی است، به گونه ای که هیچ گاه در سراسر تاریخ چنین حجمی از مراودات تجاری سابقه نداشته است. افزایش تجارت و به تبع آن رقابت بر سر کسب بازارهای جهانی مستلزم افزایش سرعت در هموارسازی زیرساخت های بازرگانی در سطح بین المللی است. یکی از همین زیرساخت های بسیار مهم نظام حل و فصل اختلافات تجاری بین المللی و مسائل حاشیه ای آن است. در گذشته متداول ترین روش حل و فصل اختلافات تجاری، مراجعه به محاکم قضایی ملی بود اما مبرهن است که در جهان امروز چنین رویکردهایی ممکن و معقول نیست. روند جهانی شدن روش های جایگزینی را همچون داوری در فضای مجازی طلب می کند که شکل توسعه یافته و مدرن داوری های سنتی است و باید در مسیر رفع موانع و مشکلات آن گام برداشت. در این راستا مقاله حاضر به بررسی اصول، موانع و نحوه شناسایی و اجرای آراء داوری شده در فضای مجازی می پردازد که به دلیل نوپا بودن این نهاد مطمئنا خلاهایی وجود دارد که نیازمند تلاش صاحب نظران داخلی و خارجی همچنین موسسه یکنواخت سازی حقوق تجارت بین الملل، ایجاد رویه بین المللی، شکل گیری کنوانسیون ها و پیدایش نمونه قانون هایی در این زمینه است.