امروزه در عرصه تجارت بین الملل، شاهد پیشرفت های بسیاری از لحاظ کمی و کیفی در قبال انواع قراردادهای بین المللی هستیم که با توجه به پیچیدگی آن، در صورت داشتن تخصص لازم در چگونگی استفاده از آن ها، منافع اقتصادی قابل توجهی را در پی خواهد داشت؛ به عنوان مثال، ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۱۵ میلادی، معادل ۱۰ درصد از تولید ناخالص خود را از طریق کسب و کارهای فرانچایز به دست آورده است. بنابراین شناخت ابعاد و اجزای مختلف قراردادهای فرانچایز در خصوص حقوق مالکیت فکری از اهمیت بسزایی برخوردار است. قرارداد فرانچایز، قراردادی است که گیرنده در ازای پرداخت حق الزحمه و درصدی از درآمد ناخالص به فرانچایزدهنده، حق استفاده از علامت تجاری، نام و تبلیغات فرانچایزدهنده را برای مدت محدود و برای ارائه کالا یا خدمات و توزیع محصولات مربوطه خواهد داشت. همان طور که از تعریف برمی آید، حقوق مالکیت فکری در قرارداد فرانچایز، نقش اساسی دارد. به عبارت دیگر، هسته قرارداد فرانچایز از انتقال حقوق مالکیت فکری و دانش فنی صاحب امتیاز به فرانچایزگیرنده به همراه روش انجام تجارت موضوع قرارداد تشکیل شده است.