خلیج فارس به دلیل موقعیت استراتژیک خود همواره در گذشته مورد توجه جدی قدرت های بزرگ بوده و پس از کشف نفت در این منطقه اهمیت آن نیز مضاعف شد. منطقه خلیج فارس در ابتدا تحت سیطره قدرت های اروپایی بود ولی پس از جنگ جهانی دوم و با افول قدرت جهانی انگلستان به تدریج بر نفوذ ایالات متحده آمریکا در منطقه خلیج فارس افزوده شد به طوری که از دهه۱۹۷۰ به بعد به رغم تلاش های اتحاد جماهیر شوروی، ایالات متحده تنها قدرت برتر منطقه ای تلقی می شد. پس از پایان جنگ سرد در شرایطی که رقیب قدرتمندی برای خود تصور نمی کرد، تلاش های گسترده ای را برای مدیریت امور در منطقه دنبال کرد. طبیعتا ماهیت ترسیم و طراحی استراتژی آمریکا در بخش های مختلف سیاسی، امنیتی برای مناطق مختلف به گونه ای است که هم به نحو احسن بتواند تأمین کننده منافع ملی آمریکا باشد و هم این که بتواند بقاء و امنیت دولت های شریک و متحد خود را حفظ کند. این مسئله برای تحلیل و ارزیابی استراتژی این کشور در خلیج فارسی و به خصوص تلاش این کشور برای کنترل بی ثباتی های منطقه ای نیز از قدرت تحلیلی و تبیینی برخوردار است.