اقتصاد زیستی به معنای استفاده از منابع زیستی و تبدیل آنها به محصوالت جدید و دارای ارزش اقتصادی است. لزوم مقابله با چالش هایی همچون کمبود منابع غذایی، بهداشت و سلامت، آسیب های زیست محیطی و تغییرات آب و هوایی سبب شده است سیاستهای توسعه اقتصاد زیستی در سالهای اخیر اهمیت زیادی یابد. در اتخاذ سیاستهای اقتصاد زیستی کشورها که معمول به صورت اسناد جامع و یا اسناد بخشی ارائه میشوند، عوامل مختلفی نقش دارند که دسترسی به منابع طبیعی جنگلی، کشاورزی، دریایی و میزان توانمندی های فناورانه و نوآورانه از جمله آنها محسوب می شوند. کشورهای دارای منابع طبیعی در دسترس و با سطح نوآوری و فناوری پایین، سیاست های خود را بر استفاده مطلوب از زیست توده به ویژه در بخش کشاورزی و تولید انرژی و سوخت متمرکز نموده اند. کشورهای توسعه یافته و دارای شاخص جهانی نوآوری و سطح فناوری باال، عالوه بر سیاست های بهره برداری ازمنابع طبیعی در دسترس، با تکیه بر توانمندی های فناورانه در فرآیندهای تولید و تبدیل، توسعه اقتصاد زیستی در بخش سلامت و صنایع شیمیایی را نیز مورد توجه قرار داده اند.