کتاب کلیله و دمنه

کلیله و دمنه را چند تن از بزرگان به نثر فارسی درآورده اند. نامدارترین شان کارِ ابوالمعالی نصرالله بن عبدالحمید (نصرالله منشی) است. این ترجمه در نیمه ی نخست سده ی شش ام هجری برای بهرام شاه غزنوی فراهم شد که ترجمه ای امین قلمداد نمی شود. خواندن اش برای فارسی زبانان امروز بسی دشوار می نماید و به عنوان یکی از متون فارسی در آن دوره شایسته ی بررسی است نه به عنوان ترجمه ای از کلیله و دمنه.

اما در برگردان پیشِ رو:

ویراسته ی منفلوطی مرجع بوده که متنی روا در سرزمین های عربی و کتاب درسی دانشگاهی در این کشورها است، و با همکاری حسن طباره بر پایه ی نسخه ی سیلوستر دوساسی و چاپ های مصر و بیروت فراهم آمده.

مقدمه ی علی بن شاه فارسی را دارد که در ترجمه های ابولمعالی و بخاری نیامده است.

من به متن پهلوی برزویه ی طبیب که به وسیله ی روزبه دادویه (ابن مقفع) به عربی برگردانده شده است، نه چیزی افزوده ام و نه چیزی از آن کاسته ام.

کوشیده ام که جامه ی زیبای فارسیِ امروز را بر تن متن بپوشانم.

برگرفته از متن کتاب

• ترجمه کلیله و دمنه ~نصرالله بن محمد نصرالله منشی، مجتبی مینوی (مترجم)
• عقل سرخ ~یحیی بن حبش سهروردی، حسین مفید(به اهتمام)
• برگزیده کشف الاسرار و عده الابرار میبدی ~محمدمهدی رکنی یزدی
• کلیله و دمنه ~ابوالمعالی نصرالله منشی
• تذکره الاولیاء ~محمدبن ابراهیم عطار
• موارد بیشتر (192)

• کلیله و دمنه ~عبدالله بن داودیه ابن مقفع