"نیچه در طول زندگی اش همیشه افکار خود را در دفترهای یادداشت یا برگ های کاغذی که با خود حمل می کرد ثبت می کرد. بدین ترتیب او عملاً همه جا می توانست نویسندگی کند. ]...[ او معمولاً این یادداشت ها را نگه می داشت و بر پایه ی آن ها دست نوشته های آثار چاپ شده اش را تهیه می کرد، و در نتیجه شمار بسیاری از آ ن ها محفوظ ماند. ارتباط میان دست نوشت های نیچه و آثار چاپ شده اش در طول دوران زندگی اش دستخوش تغییر شده است. در حالی که آثار چاپ شده هرگز کل محتوای یادداشت ها را در بر نمی گرفت، تنها پس از 1885، یعنی پس از تکمیل چنین گفت زرتشت، بود که اختلاف بنیادینی میان آن چه نیچه در یادداشت های خود ثبت می کرد و آن چه به شکل مشخصی به دست چاپ می سپرد به تدریج بالا گرفت. در حقیقت، نیچه احساس می کرد که در حال بیگانه شدن با واسطه و رسانه ای است که تا کنون به آن اعتماد کرده است. 'اراده ی معطوف به قدرت'، بزرگ ترین و بلندپروازانه ترین پروژه ی ادبی آخرین سال های زندگی نیچه، که او هرگز آن را به چاپ نرساند ــ و تنها پس از مرگ اش بود که خواهرش آن را جمع کرد و به ناشر سپرد ــ در دل همین یادداشت ها جای دارد، یادداشت هایی که از آوریل 1885 تا اوت 1888 را در بر می گیرد."