حدود ۱۹۰۰ سال قبل، کاغذ به وسیله ی چینی ها اختراع شد. در آغاز کاغذ کالایی گرانبها بود که تنها توسط اشراف و ثروتمندان و در مواردی خاص استفاده می شد. قرن ها گذشت تا تولید کاغذ افزایش یافت و این محصول باارزش در اختیار مردم قرار گرفت.
با رواج استفاده از کاغذ در میان مردم، هنر تا کردن کاغذ هم متولد شد. چینی ها چندین قرن اسرار تولید و تاکردن کاغذ را نزد خود حفظ کردند؛ اما با گذشت زمان، این راز توسط راهبان چینی به کشور ژاپن رفت و در آنجا کامل تر شد و به نحوی رواج یافت که با زندگی مردم آمیخته شد. با ظهور اسلام و ورود مسلمانان به آسیای مرکزی، صنعت کاغذ و هنر کاغذ و تا
اوریگامی توسط مسلمانان به نقاط دیگر جهان برده شد و در قرن دهم میلادی به مصر و در قرن دوازدهم به اسپانیا و اروپا رسید.
با این که تاکردن کاغذ اولین بار در چین متداول شده است؛ اما شکی نیست که این ژاپنی ها بودند که هنر کاغذ و تا را کمال بخشیدند و به عبارتی از آن خود ساختند.
امروزه هنر کاغذ و تا را میتوان صرف نظر از کارآمدی و کارآیی در بسیاری از علوم، تمرین بسیار خوبی برای ایجاد خلاقیت و ذوق مثبت و سازنده در تمام گروه های سنی از کودک تا بزرگسال دانست. هنر کاغذ و تا، پیش از آن که یک علم یا یک هنر باشد یک نیاز است؛ نیاز انسانی که می خواهد خلاق و پویا باشد.