در سرزمین شگرف لازمانی و لامکانیِ قصه های عامیانه ی ایرانی، سرزمین بکر بلوچستان همچون نهنگی عظیم، سال هاست که یونس ذی قیمت قصه های عامیانه را در دل خود محفوظ نگاه داشته است؛ یونسی که چشم تیزبین پژوهش گران را می طلبد و عرق ریزی و ژرف کاوی قصه پژوهان را. از آن جا که انضمام و ائتلاف سنت بلوچی به سنت ایرانی که خود در متن سنت بزرگ تر هندواروپایی قرار دارد، به شدت احساس می شده در این اثر گردآورنده کوشیده برای اولین بار به روشی علمی به گردآوری و رده بندی قصه های عامیانه ی بلوچی بپردازد تا مخاطبان فارسی زبان امکان این را بیابند که با گنجینه ی عظیم و بکر قصه های عامیانه ی بلوچی آشنا شوند.
۲۵ راوی، ۶۶ قصه را روایت کرده اند. جوان ترین راوی ۱۴ ساله و مسن ترین آن ها ۷۸ ساله بوده اند. هر کجا نمونه هایی مشابهِ قصه های بلوچیِ یافت شده در دیگر نواحی ایران مشاهده شده، مقایسه ای میان این قصه و دیگر انواع ایرانی آن انجام گرفته است. گاه نمونه های بلوچی، صورت مشابهی در قصه های برادران گریم داشته اند؛ در این گونه موارد هم مقایسه ای صورت گرفته تا بر این اصل صحه گذارده شود که قصه ها موطنی ندارند و به میراث فرهنگی بشریت متعلق اند.
گردآورنده در بخش مقدمه کوشیده علاوه بر ارائه ی پیشینه ای از جزئیات تاریخی منطقه ی بلوچستان، زبان بلوچی، ادبیات عامیانه ی بلوچی و پیشینه ی تحقیقات پیرامون آن، به راویان بومی بلوچ که در شکل گیری اثر نقش عمده ای داشته اند، بپردازد. ۴۰ تصویر موجود در اثر با ایده ی انعکاس حال و هوای بومی قصه ها و وفاداری به سنت و اقلیم بلوچستان تصویرگری شده اند. علاوه بر مقدمه ی گردآورنده، مقدمه ی پرفسور اولریش مارزلف، ایران شناس و شرق شناس برجسته ی آلمانی بر تارک کتاب می درخشد.