شعر فارسی مهم ترین منبع برای شناسایی قوم ایرانی و جهان بینی او در دوران بعد از اسلام است، اگر نگوییم حتی پیش از اسلام. نتیجه آن که ما هر کوششی برای شناخت گذشته خود بکنیم، سروکارمان نخست با شعر خواهد بود. برای مثال، نمی توانیم تاریخ ایران را بنویسیم ـ به خصوص تاریخ اجتماعی و تاریخ تمدّن و فکر را ـ مگر آن که در این توده عظیم دیوان های شعر غوطه بزنیم. شعر فارسی در طیّ عمر هزار و صدساله خود، ذخیره حیرت آوری از معانی گوناگونی را در خود نهفته است. موزون کردن کلام، جستن اکسیر دانایی و چیره شدن بر تاریکی بوده است. از این رو این مجموعه را جام جهان بین نامیدیم. جام، مظهر دانایی و جلوه گاه اندیشه شاعرانه ایرانی است. مقاله های این کتاب، آزمایش هایی در زمینة ادبیّات تطبیقی و نقد ادبی است که هر دو در زبان ما خیلی جوان هستند. پژوهش های تطبیقی، ما را بر آن چه داریم بهتر آگاه می کند و مجال می دهد تا در دوره های مختلف و سرزمین های مختلف را در کنار هم بسنجیم. جام جهان بین طی سال ها در دانشکده های مختلف، در حکم یک کتاب درسی بوده است.