بهزاد بهزادپور در یک کلمه اهل غافلگیری مخاطب خودش است؛ چه در تجربه های نوشتاری سابق خود که برخی از آن ها پیش از این با همکاری سید مهدی شجاعی و مجید مجیدی تألیف و منتشر شده است و چه در تجربه های سینمایی خود که از میان آن ها می توان به اثر سینمایی خداحافظ رفیق اشاره کرد که به دلیل پرداخت سینمایی بدیع خود، با نظر مثبت منتقدان و مخاطبانش روبرو شد، که عمده آن ناشی از خلق نگاهی تازه و بکر در روایت از دفاع مقدس بود.
فوق سری اما تازه ترین تجربه اوست که در ژانر فیلم نامه تألیف و اثری قابل توجه و از چند منظر بکر و ناب به شمار می رود.
داستان این فیلمنامه ماجرای حمل یک محموله سری توسط یک کشتی ایرانی در بحبوحه جنگ تحمیلی، از سمت غرب آسیا به ایران را روایت می کند؛ محموله ای که به دلیل شرایط خاص آن کاپیتان کشتی حتی از ورود و خروج ملوانان کشتی نیز ممانعت به عمل می آورد و این سختگیری هاست که حساسیت برانگیز شده و در نهایت نیز با پیدا شدن چند ملوان جاسوس در کشتی ماجرای حمل این محموله به ایران با مخاطرات جدی مواجه می شود.
این اثر در همان بخش نخست برخورد با مخاطبش وی را با لوکیشنی بکر و تازه که دریا و کشتی اقیانوس پیما است؛ مواجه می کند. موقعیتی که در آثار نوشتاری و سینمایی ایرانی کمتر مواجه ای با آن ایجاد شده است؛ به ویژه اینکه بهزادپور در بخش های زیادی از داستانش، این کشتی و سرنشینان آن را در خارج از ایران به تصویر می کشد و شرح سفر آن ها به بیش از دو کشور و مواجه شدن آن ها با انسان هایی غیر ایرانی و موقعیت های داستانی غیر بومی برای مخاطب داخلی را به نمایش می کشد.
این مسئله در کنار تعلیق موجود در داستان که در موارد زیادی ناشی از شرح صحنه نویسی های هنرمندانه بهزادپور برای هر لوکیشن است به این اثر همانند یک استوری بورد حرکت و جذابیت می بخشد و مخاطب را با خود همراه می کند.
از سوی دیگر کشش داستانی موجود در این اثر و دوری کردن نویسنده از سرهم بندی های رایج در نویسندگی به این سبک که به نظر می رسد ناشی از شناخت دقیق نویسنده از موقعیتی باشد که قصد روایت آن را دارد نیز، از موارد دیگری است که به استواری متن افزوده است.
نکته دیگر در این اثر استفاده دقیق نویسنده از زبان و بیان برای دیالوگ نویسی است، که طی آن بهزادپور توانسته به زیرکی دست به خلق شخصیت داستانی نیز بزند. فضاسازی و شخصیت پردازی او با استفاده از عنصر زبان به نحوی در داستان نشسته است که مخاطب این اثر به راحتی می تواند جایگاه و موقعیت شخصیت های داستانی او را بر مبنای منطق زبانی و روایی او در این اثر شناسایی کرده و با آن ارتباط برقرار کنند.
یادآور می شود بهزاد بهزادپور متولد ۱۳۴۰ تهران است. وی فعالیت هنری را با نویسندگی و کارگردانی تئاتر آغاز کرد و سینما را با بازی در فیلم توبه نصوح به کارگردانی محسن مخملباف تجربه کرد.
از دیگر تجربیات وی در مقام نویسندگی می توان به خلق فیلم نامه های خداحافظ رفیق، رنجر، باشگاه سری، آخرین شناسایی، قله دنیا ۱ و ۲ (مشترک با سید مهدی شجاعی) و کلانتری غیرانتفاعی (مشترک با سید مهدی شجاعی) اشاره کرد.