کتاب حاضر، درباره ی دیوان ها و قشون نظامی عصر صفوی است و در سه فصل تنظیم شده: فصل نخست درباره ی سازمان حکومت مرکزی، مناصب عالی دولتی و رویه های دیوان عالی است. فصل دوم به بحث درباره ی حکومت ایالتی اختصاص دارد. همچنین اطلاعاتی درباره ی منصب داروغه و وزیر عرضه شده است. موضوع فصل سوم نیز قشون صفویه، چگونگی شکل گیری آن و اصطلاحات در قشون است. البته بحث این فصل به سازمان واحدهای مختلف قشون محدود نمی شود، بلکه سلاح های مورد استفاده ی آن، تاکتیک و رزم آرایی مورد عمل و نحوه پیروزی در نبردها و محاصره ها نیز شرح داده شده است. در جایی از کتاب میخوانیم: در اواخر سلسله ی صفوی سپهسالار یکی از امرای طرف مشورت و مهمترین مقام لشکری پس از قورچی باشی بود. با این حال، دومان این تصور را ایجاد می کند سپهسالار مهمترین فرمانده بوده است هرچند که در واقع به نیروی شبه نظامی اشاره داشت. عزل حکام با تأیید او محتمل بود. هر تصمیمی درباره ی عملیات نظامی باید به اطلاع او می رسید. ...