این کتاب یکی دیگر از کتاب های مجموعه تاریخ جهان است که به رویدادهای انقلاب فرهنگی و پیامدهای حاصل از آن می پردازد. مائو در دهه 1960 انقلاب فرهنگی خود را در جمهوری خلق چین آغاز کرد و این مصادف بود با یک دهه آشوب عمومی در این کشور. تلاش وی برای بازیابی قدرت نامحدود به منظور عملی ساختن دریافتی رادیکال از انقلاب سوسیالیستی جان میلیون ها نفر را گرفت و میلیون ها نفر دیگر زندانی شدند. اما برای شناخت بیشتر انقلاب فرهنگی چین لازم است تقریباً یک قرن تاریخ و هزاران سال فرهنگ چین درک شود. نویسنده کتاب انقلاب فرهنگی چین سعی دارد این مهم را به انجام برساند. زمانی که چین پیشرفته ترین کشور جهان بود در دوره دودمان هان (202 پیش از میلاد 220 میلادی) زمانی که بخش های عمده اروپا و تمام قاره آمریکا در بربریت به سر می بردند. دهقانان و کارگران چینی از فقر و ستم هولناکی رنج می بردند. زمینداران و صاحبان کسب و کار ثروتمند می شدند، در حالی که میلیون ها چینی معمولی زندگی توأم با فقر جانکاهی را تحمل می کردند. در قرن نوزدهم قحطی ها و سیل های بزرگ چین را درنوردید و شرایط دشوار را دشوارتر کرد. کشورهای متجاوز غربی نظیر بریتانیا و فرانسه از مشکلات چین کاملا بهره برداری کردند و بخش هایی از خاک چین را به تصرف خود درآوردند و بر بخش هایی هم که تصرف نکرده بودند مسلط شدند. چنین رفتاری گونه ای حسن ملی در میان مردم چین به وجود آورد، به طوری که آرزویشان این بود که از سلطه خارجی رهایی یابند.